Thursday, December 31, 2009

ေျပာခ်င္တာေလး ေရးျပမယ္ (၂)


ဘေလာ့ထဲက ခ်စ္ညီမေလး ၂ေယာက္က ႏွစ္သစ္ကူးလက္ေဆာင္ေလးေတြ ေပးပုိ႕လာတာကို ၀မ္းေျမာက္စြာ လက္ခံရရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ထားခ်င္ပါတယ္။
တေယာက္က ေအာ္စီကျဖစ္ၿပီး တေယာက္က စလံုးက ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ေပးတဲ့ အလွျပင္ပစၥည္းေလးေတြက အင္မတန္ အသံုး၀င္တာမို႕ ႏွစ္သက္မိသလို ခုလို အေလးထားသတိရတဲ့အတြက္လဲ အရမ္းကို ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မိပါတယ္။
ေခ်ာကလက္ ဗူးေသးေလးကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း သားေတာ္ေမာင္က ဖြင့္ၿပီး ေမာင္ပိုင္စီးလိုက္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ မိတ္ကပ္ဗူး၊ ႏႈတ္ခမ္းနီဗူး၊ လိုးရွင္းဗူးေတြနဲ႕ အတူပါလာတဲ့ ပု၀ါျဖဴျဖဴေလးေပၚက အျပာေရာင္ ခ်ည္ထိုးပန္းပြင့္ေလး ကို တသသ ကိုင္ၾကည့္မိသလို ဓါတ္ပံုေဘာင္ေလး ၂ ခုပါတဲ့ နာရီေသးေသးေလး ကိုလဲ တရရ ေပြ႕ထားမိပါေသးတယ္။

လက္ေဆာင္ပစၥည္းဆုိတာထက္ သူတို႕ ငါ့ကို သတိရေနပါလား ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးကတင္ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းေနခဲ့တာပါလားး။ သူတုိ႕ ဒါကို ၀ယ္ေနတဲ့အခါတုန္းက၊ သူတို႕ဒါေတြကို ထုတ္ပိုးတဲ့အခါတုန္းက၊ သူတုိ႕ ဒါေတြကို စာတုိက္ကေန ထည့္တဲ့အခါ တုန္းက ငါ့ကို သတိတရနဲ႕ ျပဳလုပ္ေနၾကပါလာ လို႕ ေတြးမိေနတုိင္း ေလာကႀကီးမွာ ခင္မင္ၾကင္နာျခင္းေတြ၊ ခ်စ္ခင္အေလးထားျခင္းေတြကို ရရွိပိုင္ဆုိင္ရတဲ့အခါမွာ ဘယ္လိုႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းတယ္ ဆုိတာ စာဖြဲ႕လို႕ မမွီႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ရင္ဘတ္တူသူေတြ ၊ ရည္ရြယ္ရာ တူသူေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တူသူေတြ ၾကားထဲမွာ လူခ်င္းမေတြ႕ခဲ့ၾကဘူးေပမယ့္ ဒီလိုသံေယာဇဥ္ေလးေတြ ခ်ည္ေႏွာင္မိခဲ့ၾကပါတယ္။ အိပ္မက္မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အတုအေယာင္ ကမၻာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ့္ကို အျပင္ကမၻာေလးထဲမွာ ဆက္ႏြယ္မိခဲ့ၾကပါၿပီ။

သတိတရနဲ႕ ဘေလာ့ေပၚတင္မိပါတယ္ ညီမတုိ႕ေရ။ ပစၥည္းေလးေတြကိုေတာ့ ဓါတ္ပံုနဲ႕ တင္မေပးေတာ့ပါဘူးကြယ္။ ျမင္မိသြားရင္ေလ သူမ်ားေတြ လိုခ်င္သြားမွာ စိုးလို႕ ပါ ဟားဟား။

(ေျပာခ်င္တာေလး ေရးျပမယ္…ေနာက္ဆက္တြဲ)

တခါတုန္းကေပါ့…
ဘိုးဘြားရိပ္သာတခုကို သြားလႈဖို႕စီစဥ္ရင္းသြားေရာက္စံုစမ္းေတာ့ အသားဟင္းတခြက္ အသီးအရြက္ေၾကာ္တပြဲ ၊ ဟင္းခ်ိဳ တပြဲ။ အခ်ိဳပြဲ ငွက္ေပ်ာသီး ၊ ေကြကာအုပ္ နဲ႕ တေယာက္ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ဆုိၿပီး တြက္ခ်က္ျပ ေတာ့ သေဘာတက်နဲ႕ ဘိုးဘြားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ လာေရာက္မယ့္ ဧည့္သည္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ စသျဖင့္အေယာက္ေရအတိုင္း ေငြေခ်ေပးခဲ့လိုက္တယ္။ အလႈေန႕မွာ သြားေရာက္တဲ့အခါမွာ ၾကက္သားဟင္းက အရိုးတံုး ခပ္ေသးေသး ႏွစ္တံုး အရည္ နည္းနည္းနဲ႕ ဆြမ္းဟင္းခြက္ေလာက္ ပန္ကန္ေလးေတြနဲ႕ ထည့္ထားတယ္။ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ေၾကာ္ဖက္ၾကည့္ေတာ့ ဖလံေတာင္ေ၀ွးေၾကာ္ကိုလဲ ခုနလိုပဲ ဆြမ္းဟင္းခြက္ဖင္ကပ္ ေလာက္ဆီထည့္ထားတယ္ ။ စတီးဇြန္းနဲ႕ ခပ္ရင္ တဇြန္းေလာက္ပဲ ပါမယ္ ထင္ရတယ္။ ဟင္းခ်ိဳ ဆုိတာ ၾကည့္ေတာ့ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ အရည္က်ဲ။ ကဲ ...အခ်ိဳပြဲ႕ ငွက္ေပ်ာသီးက ပိန္ရံႈ႕ ရံႈ႕ ။ ေကြကာအုပ္ဘယ္လို ေဖ်ာ္ထားေပးတယ္ ဆုိတာေတာ့မသိ ။ လဘက္ရည္ခြက္ထဲမွာ ခပ္နည္းနည္း … ျမင္ရတဲ့ခဏ ရင္ကို ဆို႕သြားေစတယ္။ အလႈရွင္ရဲ႕ ေစတနာဟာ ေ၀ဒနာေတြျဖစ္သြားေတာ့တယ္။

ထပ္ၿပီး အျမင္ရဆိုးေစတဲ့ ျမင္ကြင္းက စတီးခ်ိဳင့္အႀကီး ငါးဆင့္ခ်ိဳင့္ထဲကို ဟင္းထမင္းအျပည့္ထည့္ၿပီး ဘိုးဘြားေဂဟာမႈးက ဘယ္ကို သယ္သြားတယ္ မသိတာပါပဲ။ အဲဒါ ဘယ္ကို ပို႕ဖို႕လဲ လို႕ သြားေမးေတာ့လဲ မေျဖဘူး။ ေတာ္ေတာ့ကိုအံ့ၾသဖုိ႕ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ဒါတကယ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဆုေတာင္းေပးေနတဲ့ ဘိုးဘြားေတြကို ၾကည့္ရင္း ၀မ္းသာရမယ့္အစား ၀မ္းနည္းမိတယ္။ အဲဒီလုိ အလႈေပးသူေတြကို ဆုေတာင္းမေပးေစခ်င္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳတင္စာရင္းေပးထားတဲ့ ဧည့္သည္ဦးေရအားလံုး ဘာမွမစားပဲ ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့တယ္။ ကုသိုလ္အစား အကုသိုလ္ေတြ အတံုးလိုက္ရေစလိုက္တဲ့ အလႈေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို လူေတြေၾကာင့္ ဒီဘိုးဘြားရိပ္သာေလးကို မလႈပဲ ထားခဲ့လို႕ ျဖစ္ပါမတဲ့လား။

က်မတို႕ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ သိသမွ်လူေတြကို ဘုိးဘြားရိပ္သာမွာ လႈမယ္ဆုိရင္ ကိုယ္တုိင္ခ်က္လႈၾကဖို႕ တုိက္တြန္းခဲ့တယ္။ က်မတို႕ အဖြဲ႕ေတြထဲကလဲ ကိုယ္တုိင္ခ်က္ၿပီး မၾကာခဏ သြားလႈခဲ့တယ္။ က်မတို႕ ႏုိင္သေလာက္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေဂဟာမႈး ဆုိတဲ့ မိန္းမဟာ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိမွ အနစ္နာခံႏုိင္မွ ဒီလုိ ေဂဟာမ်ိဳးမွာ လုပ္ႏုိင္မယ္လို႕ အသံေကာင္းဟစ္ရင္း ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ထမင္းလုပ္ေတြကို ခိုးယူေနခဲ့တယ္။
ဒီလုိလူေတြေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို က်မတို႕ ေက်ာခိုင္းပစ္ခဲ့လို႕ ရႏုိင္ပါ့မလား… စဥ္းစား … စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

ဘယ္နယ္ပယ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့လူေတြကေတာ့ ရွိမွာပါပဲ ။ ဒါေတြကို ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာက တာ၀န္ယူမႈ ရွိသူ၊ အသိစိတ္ဓါတ္ရွိသူေတြ ပဲ မဟုတ္လား။ သူတို႕ဟာ သူရဲေကာင္းလဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အမွန္ကို ျမင္ႏုိင္သူေတြေလာက္ပါပဲ။

ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခင္မင္းေဇာ္

15 comments:

Nge Naing said...

အစ္မရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲမွာ ဥပမာေပးထားတာက အဓိပၸါယ္ သိပ္ရွိပါတယ္။ လက္ေဆာင္ရလို႔ ခံစားရတဲ့ ပီတိကိုလည္း မွ်ေ၀ယူသြားပါတယ္။

Ko Toe Gyi ( Multiply Boo Boo Gyi ) said...

ေဒၚခင္မင္းေဇာ္
လာဖတ္သြားပါတယ္ က်ြန္ေတာ္ဆီလည္းလက္ေဆာင္ပုိ ့ေပးေလ က်ေတာ္ေမ်ာ္ေနမယ္ ေနာ္ေ၀ေရာက္ထည္းက က်ြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္မလာ့လုိ ့စိတ္ဆုိးေနတာေနာ္

Anonymous said...

"အရင္ပုိ႔စ္မွာ ေဖ့ဘြတ္မွာလဲ ေတာ္ေတာ္ဆုိး၀ါးတဲ့ အေရးအသား အေတြးအေခၚေတြ ေတြ႕ေနရတယ္ "ဆိုလို႔ လန္႔သြားတာ။
ေပါက္ကရေတြ ေရးေနတဲ႔သူမုိ႔ မလုံတာေလ။ အမိုက္အမဲေလးကို
ခြင္႔လၽြတ္ပါရန္။

လက္ေဆာင္ေရာ ဘိုးဘြားရိပ္သာေရာနဲံ ပတ္သတ္ၿပီး ေရးထားတာကုိ သေဘာက်လိုက္တာ။ စကားမစပ္.. က်ိဳက္ထီးရိုးမွာ တ၀ိုက္မွာရိွတဲ႔ ေစတီငယ္ေလးေတြ ျပင္တဲ႔အလွဳခံတခ်ိဳ႔ဆို..ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ သြားလွဳလွဳ.. ဒီတုိင္းက ဒီတုိင္းပဲ။

mm

Moe Cho Thinn said...

ေအာ္ ဒီမိတ္ကပ္ေတြေၾကာင္႔ အလွၾကီး လွေနတာကိုး FB မွာ ေတြ႔လိုက္တယ္ အမ :)

ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ကုသိုလ္ဆိုတာလဲ တကယ္ ရင္ထဲက ထက္ထက္သန္သန္ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ပါမွ။ ဘုရားတည္တိုင္းလဲ ကုသိုလ္မရႏိုင္တဲ႔သူေတြ ၾကံဳဖူးေနလို႔ :)

ေတာင္ေပၚသား said...

မၾကီးေရ ဖတ္သြားတယ္ဗ်ာ စဥ္းစားစရာေလးေတြ ရသြားတယ္ ေက်းဇူးပါ မိတ္ကပ္ကေတာ့ မလုေတာ့ဘူး အေဟးးးး ဘာမွ မဆုိင္လုိ႕ သားသားနားက မုန္႕ေလးေတာ့ လုစားမယ္


ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား

သက္ေဝ said...
This comment has been removed by the author.
သက္ေဝ said...

ဟင္... နာမလိုလိုက္တာ အမရယ္...
ညီမ နာမလိုတာက အမ လက္ေဆာင္ေတြ ရလို႕ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ ဆီကို ႏွစ္သစ္ လက္ေဆာင္ အခ်ိန္မီ ပို႕မေပးလိုက္ရလို႕၊ ပို႕ခြင့္ရလိုက္တဲ့သူေတြကို မနာလိုတာပါ...။
ေမးလ္ပို႕လိုက္မယ္ အမ... း))

ေအာင္ေအာင္ ရန္ႏိုင္ ေအာင္ေဆြ said...

ေျသာ္ အဟြတ္ဟြတ္ ... ပစည္းက ရွာရခက္ေနေသးလို့ ပါ ...

အိမ့္ခ်မ္းေျမ့ said...

အစ္မ....
မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ..
သတိရလို႔ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ေရာက္တုန္း လာနႈတ္ဆက္ျခင္းပါ။

အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ..

အစ္မကိုခင္ေသာ..
မေလး

တန္ခူး said...

ရင္ဘတ္တူတဲ့ခ်စ္မမၾကီး ေပ်ာ္ရြွင္ခ်မ္းေျမ့ျခင္းေတြနဲ ့ ထံုမြွမ္းေနတဲ့ နွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစလို ့…
ဖတ္ရတာၾကည္နူးလုိက္တာ မ ေရ…

kay said...

အမေရ..ပုု၀ါေလး ၾကိဳက္တယ္ဆိုုလိုု႕..အရမ္း၀မ္းသာတယ္

မဂၤလာႏွစ္သစ္ျဖစ္ပါေစ... း)

Rita said...

(ေဂဟာမႈး ဆုိတဲ့ မိန္းမဟာ လူမႈေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိမွ အနစ္နာခံႏုိင္မွ ဒီလုိ ေဂဟာမ်ိဳးမွာ လုပ္ႏုိင္မယ္လို႕ အသံေကာင္းဟစ္ရင္း ဘိုးဘြားေတြရဲ႕ ထမင္းလုပ္ေတြကို ခိုးယူေနခဲ့တယ္။
ဒီလုိလူေတြေၾကာင့္ ကိုယ္လုပ္သင့္တဲ့ အလုပ္ေတြကို က်မတို႕ ေက်ာခိုင္းပစ္ခဲ့လို႕ ရႏုိင္ပါ့မလား)

ဟုတ္တယ္ မမ။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးအတြက္ဆုိရင္ ကၽြန္မလဲ ေနာက္လွည့္လာမွာ မဟုတ္ဘူး။ တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ေနမွာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္တုိင္ မခ်က္ႏိုင္ေတာင္မွ သူမ်ား၊ သူမ်ားကို အကူညီ မေတာင္းႏိုင္ရင္ေတာင္မွပဲ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ မစားရတာနဲ႔စာရင္ စားေနရတာေလးက ေတာ္ပါေသးတယ္လို႔ စဉ္းစားၿပီး ဆက္လွဴေနမွာပဲ။

ေဂဟာက ခိုးစားတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ ဥေပကၡာျပဳၿပီး ဆက္လွဴေနမွာပဲ။

ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုိေတာ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္မွာ မဟုတ္လို႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ သိပ္ စိတ္ထဲမ႐ွိဘူးေလ။

ေပ်ာ္စရာ ခ်မ္းေျမ့စရာ ႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစ။

ZT said...

ဘိုးဘြားရိပ္သာ အေၾကာင္းဖတ္ျပီး စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားတယ္။ စင္ကာပူက NKF Scandal နဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး ေတြးမိသြားတယ္။

တစ္လက္စတည္းပဲ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့မယ္။ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစ အမေရ။

ခင္မင္းေဇာ္ said...

အားလံုးပဲ မဂၤလာပါ။
၂၀၁၀ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႀကိဳဆိုၾကရေအာင္ေနာ္။

ဇက္တီရဲ႕ ဘေလာ့ကို ဖတ္ဖို႕ ဘယ္လိုေဒါင္းလုပ္ အင္စေတာလုပ္ရမယ္လဲ မသိလုိ႕ မဖတ္ရတာအေတာ္ၾကာၿပီ။ အမကလဲ ဒူပါတယ္ေလ..

ဂ်ဴနို said...

စဥ္းစားစရာပဲ အမေရ

မအယ္တို႕တိုင္းျပည္မွာ ကေလးမို႕ ေက်ာင္းသားမို႕ အလုပ္သမားမို႕ ဘိုးဘြားမို႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ခံရတယ္လည္း မရွိဘူး။
ဘာအခြင့္အေရးရယ္လည္း ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူး။ အခ်င္းခ်င္းပဲ တနိုင္တပိုင္ ၀ိုင္းၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လူေနမွဳ စနစ္ပဲ ရွိတာ။

ဘိုးဘြားေတြ ထမင္းလုပ္ လုစားသူေတြ ရွိလို႕ မလွဴေတာ့ဘူးေဟ့ ဆိုရင္လည္း ဘိုးဘြားေတြ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။

လုစားသူေတြ မ်ားလာေတာ့ ထူရင္း လဲတဲ့ ကိုယ္ထူ ကိုယ္လဲ ျဖစ္ေနတယ္။

ဟိုလူ လွဴလာနိုး ဒီလူ လွဴပါအုန္း ဆိုတာထက္ လူတိုင္းလူတိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တာ၀န္ယူနိုင္တဲ့ လူမွဳဘ၀ လံုျခံဳတဲ့ လူေနမွဳ စနစ္သစ္ ေျပာင္းလဲနိုင္ဖို႕က ပိုအေရးႀကီးတယ္ ထင္တယ္။

အလွဴေပးတဲ့သူေတြလည္း ဒီစနစ္ေဟာင္းထဲမွာ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္စားေနရသူေတြဆိုေတာ့ တကယ္ေတာ့ သူတို႕ ဘ၀ကလည္း အာမခံခ်က္ မရွိဘူးေလ။

အေရးေပၚ အေျခအေနမ်ိဳးသာ အလွဴအားကိုး နိုင္မယ္။ ေရရွည္မွာေတာ့ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုးနိုင္မွ ျဖစ္မယ္။

မအယ္